Migrazioaren fenomenoa, horren arrazoia edozein izanda ere, gizateriaren parte da, bere historiaren berezko elementu gisa. Kasu guztietan, norberaren erabakimenari erantzuten dio, bai bizitza hobeak bilatzeko, bai zoritxarreko egoeretatik ihes egiteko helburuarekin.

Euskal gizartea ez da errealitate horretatik kanpo geratu, eta mende batzuk atzera egin dezakegu egoera hori eragin duten askotariko inguruabarrak egon direla egiaztatzeko. Eta gaur egun, kanporanzko migrazio-tanta hori gertatzen jarraitzen bada ere, hainbat arrazoik eragiten dute gure artean bizi nahi izatera aldatzeko desira, energia eta gaitasuna duten pertsonen etorrera. Beraz, (urte batzuk daramatzagu) aro berri batean gaude, aldi berean erronka berriak dakartzatenak, eta zergatik ez esan, aukera berriak.

Gizarte-eremu batzuetan ziurgabetasuna sortzen duten inguruabarrak, begiradak, eskuzabaltasuna, lankidetza eta ekintza kolektibo handiagoa eskatzen dutenak.

Gure ustez, beharrezkoa da migrazio-prozesuen kausa kokatzea. Bizi itxaropena bilatzen duten edo behar duten gizakietan kokatzea, beren jatorrizko lekuetan halakorik ez dutenean. Guztiok bizitzea egokitu zaigun bizitzetarako onena merezi dugun gizakiak garen testuinguruan kokatzea. Ildo horretan, bazterketarik gabeko bizitza duina izateko eskubideak dituzten nazioarteko 272 milioi migratzailez ari gara gaur egun.

Integratzeaz, partekatzeaz, ikasteaz, fusionatzeaz, elkarrekin sortzeaz, elkartzeaz, nahasteaz, errespetatzeaz ari gara, gizarte gisa haztea eta eboluzionatzea eragozten duten erosotasun- eta beldur-egoeretatik urrun.